CCSVI - przyczyna czy skutek SM?

ccsviPrzedstawione niedawno wyniki badań nad związkiem między stwardnieniem rozsianym, a przewlekłą mózgowo-rdzeniową niewydolnością żylną (CCSVI) sugerują, że CCSVI może być skutkiem SM, nie przyczyną.

Ostatni numer "Neurology", dziennika the American Academy of Neurology zamieszcza wyniki badań prowadzonych przez naukowców z Uniwersytetu w Buffalo.

Doktor Robert Zivadinov, profesor neurologii w the UB School of Medicine and Biomedical Sciences oraz przewodniczący International Society for Neurovascular Disease, jest pierwszym autorem tej publikacji.

Zivadinov na temat odkrycia wypowiada się tak: "Widząc wzmożone zainteresowanie hipotezą jakoby CCSVI miało być możliwą przyczyną SM, niezależna oceną CCSVI stała się kwestią niezwykle pilną. Nasze wyniki wskazują, że tylko 56,1 procent chorych na SM i 38,1 procent chorych z CIS, pierwszym neurologicznym epizodem mogącym świadczyć o SM miało CCSVI. Choć może to sugerować związek pomiędzy SM a CCSVI, związek nie świadczy o przyczynowości. Faktycznie 42,3 procent uczestników badania zostało zakwalifikowanych jako posiadający inne choroby neurologiczne (OND), tak samo jak 22,7 procent grupy kontrolnej zaangażowanej w badaniu także miało CCSVI.

Odkrycia te wskazują, że CCSVI nie ma głównej roli w powodowaniu SM." - mówi Zivadinov. "Nasze badania wskazują niewątpliwie większą częstotliwość występowania CCSVI w SM, ale znacząco niższą niż opisywaną oryginalnie przez włoskich badaczy jako specyficzną dla SM."

CCSVI jest złożonym żylnym stanem, odkrytym i opisanym przez dr Paolo Zamboniego z włoskiego Uniwersytetu w Ferrara. Charakteryzuje się zwężeniem naczyń odprowadzających krew z mózgu. Zamboni stworzył hipotezę, iż zwężenia ograniczają normalny odpływ krwi z mózgu, skutkując pogorszeniem w schemacie odpływu krwi w obrębie mózgu, co może powodować uszkodzenia tkanki mózgu oraz degenerację neuronów prowadzącą do SM.

Oryginalne badanie Zamboniego grupy 65 pacjentów i 235-osobowej grupy kontrolnej wykazało, że CCSVI jest silnie związane z SM, zwiększając ryzyko wystąpienia SM o czterdzieści siedem razy.

Wyniki próby badawczej UB oparte na analizie 499 uczestników w ramach badania the Combined Transcranial and Extracranial Venous Doppler Evaluation (CTEVD). Rozpoczętego w kwietniu 2009 roku. Grupa badawcza składała się z 289 osób z SM, 163 zdrowych-grupy kontrolnej, 26 z OND i 21 z CIS. Pacjenci z SM byli klasyfikowani według typu choroby: rzutowo-remisyjna (RR), wtórnie postępująca (SP), pierwotnie-postępująca (PP), rzutowo-postępująca (PR) oraz SM z zapaleniem nerwu wzrokowego (NMO) - typ SM, który atakuje jedynie nerw wzrokowy i rdzeń kręgowy. Wszyscy uczestnicy zostali poddani badaniu echo-Doppler przezczaszkowe i pozaczaszkowe badanie głowy i szyi. Osoby zostały określone jako CCSVI-pozytywne jeśli spełniły co najmniej dwa z pięciu kryteriów hemodynamiki żylnej (VH). Uczestnicy zostali podzieleni na trzy grupy, zależnie od występowania patologii: jedynie osoby z pozytywnymi i negatywnymi diagnozami CCSVI, jedynie przypadki graniczne, włączone do grupy negatywnej, a także osoby, spełniające wszystkie pięć kryteriów.

Kiedy analizowane były wyłącznie przypadki CCSVI-pozytywne i CCSVI-negatywne, rezultaty wykazały 62,5 % obecność CCSVI u chorych na SM, 45,8 % obecność u pacjentów z OND, 42,1 % obecność u pacjentów z CIS i 25,5 % obecność w grupie kontrolnej.

Po zanalizowaniu wszystkich przypadków spełniających chociaż jeden z pięć kryteriów VH, występowanie CCSVI prezentowało się następująco: 81,3 % u osób z SM, 76,2 % u pacjentów z CIS, 65,4 % wśród przypadków OND i 55,2 % w grupie kontrolnej.

Najwyższy procent występowania CCSVI był widoczny u pacjentów z rzutowym, od początku postępującym SM (89,4 %), następnie u pacjentów z wtórnie postępującym SM bez rzutów (67,2 %), NMO (66,6 %), pierwotnie postępujące SM (54,5 %) i rzutowo-remisyjne SM (49,2 %). Obecność CCSVI była wyższa u pacjentów z postępującą, aniżeli nie postępującą odmianą SM.

"Częstsze występowanie CCSVI u pacjentów z postępującą odmianą SM sugeruje, że CCSVI może być bardziej skutkiem niż przyczyną SM." - twierdzi dr Bianca Weinstock-Guttman, współprowadząca badanie oraz profesor neurologii na UB. Możliwość, że CCSVI jest konsekwencją progresji SM nie może być wykluczona i wymaga to dokładniejszych badań.

"Kilka prób badawczych sugerowało, że pacjenci z postępującym typem SM wykazywali zmniejszony przepływ krwi w tkankach mózgu wskazując, że CCSVI może być sprawą wtórną do zredukowanego przepływu." - twierdzi Weinstock-Guttman. "Dodatkowo, w naszym pilotażowym badaniu wykazaliśmy związek pomiędzy ciężkością CCSVI i zredukowanym przepływem krwi w mózgu pacjentów z SM."

E. Ann Yeh, MD, UB profesor neurologii współpracująca przy badaniu zaobserwowała, że z dziesięciu przypadków dziecięcego SM, które uczestniczyły w próbie badawczej, u pięciu odnotowano występowanie CCSVI (50%), wskazując na procentową obecność podobną do tej, odnotowywanej w dorosłych odmianach SM. "Chociaż rozmiar próby jest zbyt mały, by wyciągać jakiekolwiek wiążące wnioski, wyniki te sugerują, że CCSVI występuje również u dzieci, zatem nie jest wynikiem starzenia" mówi.

Zivadinov wnioskuje: "Różnica między naszym badaniem, oryginalnym badaniem CCSVI naukowców włoskich oraz innymi świeżo opublikowanymi wynikami badań podkreśla potrzebę wielonarzędziowego podejścia do oceny kwestii CCSVI. Dołączenie do sonografii Dopplera selektywnej venografii, venografii MRI oraz Dopplera intraluminalnego może dostarczyć więcej dowodów dla prawdziwego występowania CCSVI w SM."

źródło: www.stwardnienie-rozsiane.org